Typisch...

Tot nu toe is ons goede voornemen om elke ochtend te gaan wandelen (in de bergen) gelukt! We zijn trots op onszelf… Haha! ;) Daarnaast zijn we ook nog wel nuttig bezig, hoor! Zoals op het balkon genieten van het zonnetje, films kijken, boeken lezen, familie en vrienden mailen, waarbenjij.nu uploaden… o ja, en we zijn ook nog wel eens bezig met de Kennedi Foundation (waar de kliniek onder valt). :D

Gisterochtend zijn we met de lerares (Kelly) mee geweest om bij een les thuis mee te kijken. Het waren 3 kinderen, waarvan 2 broertjes en een meisje. Een van de jongens heeft een Cerebrale Parese, waardoor hij vroeger niet kon praten en lopen, maar door therapie en lessen kan hij dit nu wel. Gaaf om te zien!
Wat heel typerend is, is als je bij Albanese mensen thuis komt, je sowieso een snoepje aangeboden krijgt die je ook absoluut moet aannemen, maar niet op hoeft te eten. Hij mag ook in je zak verdwijnen. Heel gewoon! Iets anders typerends is dat de plafonds hier erg laag zijn… Slechts 2 cm boven Joost z’n hoofd. De deurposten zijn, zoals je dus wel zal begrijpen, nog lager, wat niet echt een goede houding stimuleert… Niet alleen bij Joost.
Ook apart is dat de ruimte waarin de les gegeven werd, ongeveer 25-30 graden warm is. Pffft!!! Niet echt een optimaal leef- of leerklimaat! En dan moet je je voorstellen dat de ruimte ongeveer 4 bij 3 meter is en zowel moeder, als tante, als zusje, als buurvrouw, wij drieën, vertaalster, juf en de 3 leerlingen aanwezig zijn. Wat genoten wij van de frisse buitenlucht na de les!
De les zelf bestond uit een stukje taal en grammatica, en daarna nog wat lezen uit de (Ontdekkings)Bijbel, verzen uit het hoofd leren en liedjes zingen. Heel bijzonder om mee te kunnen maken.
Na de thuisles zijn we nog weer naar het asiel (gehandicaptenhuis) geweest. Ook daar werd een les gegeven door Kelly.

’s Middags hebben we tijd voor onszelf gehouden. Even een beetje bijtanken, mailtjes naar familie sturen en uiteindelijk ook nog productief bezig geweest voor vandaag. We hebben namelijk voorlichting gegeven aan de juffen over wat ergotherapie precies inhoudt, maar ook hebben we ze een lesje gegeven over Cerebrale Pareses (CP). Aangezien de meeste leerlingen dit ziektebeeld hebben en de juffen nauwelijks kennis hebben hierover, hebben we ze hier vanmiddag meer over verteld. Dit alles moest in het Engels worden voorgedragen, zodat het door een Amerikaanse weer naar het Albanees vertaald kon worden. Eén van de juffen is zwanger, maar heeft problemen, dus ligt ze al vanaf het begin plat. Gewoon is dat de Albanese vrouwen in de kraamkliniek hier in Korce bevallen. Geen enkele vrouw bevalt hier thuis! En omdat ze plat moet liggen (bedrust houden), ligt ze al een hele tijd in de kraamkliniek. Pittig hoor! Maar dat is dus de reden dat we met z’n alleen naar de kliniek zijn gegaan en onze ‘les’ daar hebben gegeven. De theorie viel in goede aarde en er werd enthousiast op gereageerd. Er werden veel vragen gesteld, die we gelukkig ook goed konden beantwoorden. Het voelt goed om zo echt al iets betekend te kunnen hebben en ze door zoiets makkelijks eigenlijk, ook al iets verder te hebben geholpen. Aanstaande vrijdag zullen we weer een lesje geven, maar dan over Sensorische Integratie. Beetje ingewikkeld om nu uit te leggen, maar heel kort gezegd gaat het voornamelijk over therapie die gericht is op de zintuigen.

Vanmiddag nog even meegekeken bij Joan die een nieuw patientje van 8 maanden oud kreeg. Het baby'tje huilt dag en nacht. Moeder van 16 jaar heeft al vanaf de geboorte amper meer geslapen (kindje slaapt gemiddeld 2 uur per nacht door). Hij leek nogal spastisch, maar is moeilijk te beoordelen met maar zo weinig slaap en slechte voeding... Uiteindelijk kreeg Joan hem stil door hem te (laten) wiegen in een dekentje.

Goed, ik heb het idee dat het alweer een veel te lang verhaal geworden is… We gaan maar ‘ns bezig met een stukje verslaglegging voor school! :) Moet ook gebeuren!

Waar we mee willen afsluiten is het volgende: het is ontzettend leuk om jullie berichten te lezen en we willen jullie daar ook via deze weg hartelijk voor bedanken!