Eindelijk betekenisvol bezig!

Iets andere volgorde vandaag: eerst werken, daarna wandelen! :) Naar aanleiding van onze les van gisteren hebben we vanmorgen de eerste praktische tips in de les gegeven. Christi was ons eerste ‘slachtoffer’. :D Hij is geneigd alleen zijn linker lichaamshelft in te schakelen en om hem uit te dagen hebben we er een grote bal bij gepakt. Hij stond in een statafel (zie foto) en zakte in eerste instantie erg veel voorover. Door de grote bal strekte hij zich al gauw op. Door hem te begeleiden in de tweehandige beweging van het wegduwen van de bal, snapte hij heel snel hoe het moest. De verbale stimulans en het enthousiasme van Christi in het spel zorgden ervoor dat hij al snel oppikte hoe het moest en zelfstandig zijn rechterhelft erbij betrok. Wat waren wij blij met dit resultaat!
Wat misschien boeiend is om te vertellen, is dat de kinderen hier ontzettend veel ‘macht’ hebben. Ze hoeven maar een piepje te laten horen, of moeders/juf geeft ze hun zin. Als kinderen huilen willen de ouders dat ze ophouden, dus geven ze hun zin… Problematisch om mee te werken – ook in de lessen.
Ons volgende ‘slachtoffer’ was Cindy. Zij zit tijdens haar les in haar aangepaste stoel. Cindy bleek tijdens de les erg gevoelig te zijn voor prikkels uit de omgeving. Gevolg hierop is dat zij in spasme schiet, wat het moeilijk maakt om met haar gerichte activiteiten te doen.
Cindy wilde in eerste instantie met Anieke spelen, maar zij gaf de juf te weten dat ze eerst haar rekenlesje moest doen en daarna wel mocht spelen, als beloning. Cindy pakte dit goed op. Tijdens het spelen bleek dat het voor Cindy prettig was als de prikkels zich aan één kant bevonden. Dit zorgde ervoor dat zij minder beweeglijk werd, waardoor ze de activiteiten beter en doelgerichter kon uitvoeren.
Het was tot zover al een heel geslaagde en nuttige dag voor ons (en ook voor de juf), waar we ook aan toe waren. We wilden graag aan de slag.

Tot zover de ochtend. Toen de middag: Anieke en Wendy hebben het voorbeeld van Joost van gisteren gevolgd. We zijn naar de kapper geweest! Met ons drieën zijn we in totaal (!) 24 euro kwijt, waarbij Joost en Wendy een knipbeurt hebben gehad (voor minder dan 2 en 4 euro) en Anieke zowel geknipt is als een permanentje gekregen heeft! Het is wel leuk om hierbij te vermelden dat we een volledige service hebben gekregen: wassen, knippen en föhnen. :D
Onze kapperszaak was trouwens ook een bruidszaak. Misschien zien jullie nog leuke jurken op de foto (goed zoeken…)?

Aansluitend zijn we de bergen in geweest met Erjona (fysiotherapeut) en Frida (verpleegkundige), twee medewerksters van de Kennedi Kliniek. Na een heerlijke wandeling van ruim een uur hebben we onze eerste Albanese supermarkt bezocht. Nog best veel producten die ook in Nederland te krijgen zijn, maar tegen belachelijk hoge prijzen, in vergelijking tot het inkomen van de mensen hier. Om een indruk te geven: pindakaas kost hier ongeveer 6 euro, terwijl een maandinkomen gemiddeld zo’n 150 euro is!

Vanavond druk geweest voor de les van morgen die we hopen te geven. Dit keer zal het gaan over Sensorische Integratie… voor wie weet wat het is. Zo niet: hoef je je niet in te verdiepen, maar je mag altijd mailen.